Gidiyorum , hoşça çal !

GİDİYORUM , HOŞÇA KAL !

TUĞÇE BAŞ

Yine karanlıktayım...Pus düşmüş düşlerime. Nemlenmiş soğuk sokaklarda anlamlı , anlamsız hatıralar... 

Kimsesiz kalmış hatıralar , sönmüş bir bir umutlar...

Yine yavaş yavaş çıkıyorum seninle çıktığımız o paslı , kırık dökük merdivenlerden. 

Önceki gibi ellerim gitmiyor gökyüzünden düşen yıldız tozlarına. Bu sefer aydınlatmıyor gözlerin sol tarafımdaki minik harabe kenti. Yokluğunda ne fırtınalar kopmuş bir bilsen !... 

Bilsen anlar mısın sahi ? 

Her köşesine ayrı ayrı anlamlarla kapladığın, sokaklarına adını kazıdığın yere tekrar dönmek ister misin ? Bilmiyorum. Düşünemiyorum bunları.

 Peki ya sahi bir başkasına da bakabiliyor musun uçsuz bucaksız ? Yoksa kapayıp gözlerini arkana bakmadan yürümeye devam mı edersin ? 

Korkuyorum... Bomboş bakıyorum etrafa... Boşa çıkıyorum o merdivenlerden. Boşa düşünüyorum,çırpınıyorum. Herşey çok boş geliyor artık. 

Buz tutmuş ayak izi olmamış, sevgi nedir bilmemiş kimsesiz sokaklar.... Yankılanmıyor artık bir ses bir nefes... 

Bilmiyorum ben senin olduğun soruların cevabını bilmiyorum. Senin olmadığın hayata anlam veremiyorum."Yapma!"  diyorum bazen yapma !  Bu harabe kenti karanlıkta , darmadağın bırakma ! Aydınlat tüm ıssız sokakları , o bulutlardan bir daha akmasın gözyaşları. Yapma o harabe kent gibi çehrende buz tutmasın...

Gidiyorum şimdi. Bırakıyorum kalemimi. Yazmayacak bir daha seni , dökülmeyecek kalemimden sana dair anlam yüklü hatıralar... 

Gidiyorum hoşçakal !!!